Zamiast życzeń

Zamiast życzeń chcę Wam zacytować wiersz Adama Mickiewicza Nowy Rok

"Skonał rok stary; z jego popiołów wykwita

Feniks nowy, już skrzydła roztacza na niebie;

Świat go cały nadzieją i życzeniem wita.

Czegoż w tym nowym roku żądać mam dla siebie?

 

Może chwilek wesołych? - Znam te błyskawice;

Kiedy niebo otworzą i ziemię ozłocą,

Czekamy wniebowzięcia: aż nasze źrenice

Grubszą niżeli pierwej zasępią się nocą.

 

Może kochania? - Znam tę gorączkę młodości;

W platońskie wznosi sfery, przed rajskie obrazy.

Aż silnych i wesołych strąci w ból i mdłości,

Z siódmego nieba w stepy między zimne głazy.

 

Chorowałem, marzyłem, latałem i spadam;

Marzyłem boską różę, bliski jej zerwania

Zbudziłem się, sen zniknął, róży nie posiadam,

Kolce w piersiach zostały. - Nie żądam kochania.

 

Może przyjaźni? - Któż by nie pragnął przyjaźni!

Z bogiń, które na ziemi młodość umie tworzyć,

Wszakże tę najpiękniejszą córkę wyobraźni

Najpierwszą zwykła rodzić i ostatnią morzyć.

 

O! przyjaciele, jakże jesteście szczęśliwi!

Jako w palmie Armidy wszyscy żyjąc społem,

Jedna zaklęta dusza całe drzewo żywi,

Choć każdy listek zda się oddzielnym żywiołem:

 

Ale kiedy po drzewie grad burzliwy chłośnie

Lub je żądło owadów jadowitych drażni,

Jakże każda gałązka dręczy się nieznośnie

Za siebie i za drugie! - Nie żądam przyjaźni.

 

I czegoż więc w tym nowym roku będę żądał?

Samotnego ustronia, dębowej pościeli,

Skąd bym już ani blasku słońca nie oglądał,

Ni śmiechu nieprzyjaciół, ni łez przyjacieli.

 

Tam do końca, a nawet i po końcu świata,

Chciałbym we śnie, z którego nic mię nie obudzi.

Marzyć, jakem przemarzył moje młode lata:

Kochać świat, sprzyjać światu - z daleka od ludzi."